Dominik Merlini (ur. 22 lutego 1730 w Castello, zm. 20 lutego 1797 w Warszawie) - włoski architekt działający w Polsce.

W wieku dwudziestu lat opuścił Włochy i przyjechał do Warszawy.W chwili przybycia Merliniego do Rzeczypospolitej architektem królewskim był Jakub Fontana. To właśnie od niego uczył się Dominik, by przejąć następnie po nim owe stanowisko. W wieku trzydziestu lat został architektem królewskim i pozostawał nim aż do swej śmierci. Stanowisko to piastował najpierw za rządów Augusta III Sasa, potem Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1773 roku objął urząd naczelnego architekta Rzeczypospolitej.

Do najsłynniejszych dzieł Dominika Merliniego zalicza się Pałac na Wodzie w warszawskim kompleksie pałacowo-ogrodowym w Łazienkach Królewskich. Cały ten kompleks powstawał według projektu Merliniego.

Projektował on w stylu późnego baroku, który jeszcze podówczas utrzymywał się w Europie. To, że przeszedł na klasycyzm, było w dużej mierze zasługą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Do jego pomysłów architektonicznych należał portyk kolumnowy, poprzedzający wejście główne, wgłębione w stosunku do ściany frontowej budynku.

Merlini nie tworzył wyłącznie dla króla. Zaprojektował wiele dworów, pałaców i kamienic magnackich.

Większość jego dzieł została przebudowana w XIX wieku lub zniszczona w czasie I i II wojny światowej. Największe z nich zostały odbudowane ze zniszczeń wojennych.

Najważniejsze projekty w Warszawie:
Królikarnia, Kościół św. Karola Boromeusza w Warszawie (Powązki), Cerkiew i monaster Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Warszawie.
Obiekty w warszawskich Łazienkach: Biały Domek - prawdopodobnie, Pałac Myślewicki, Wodozbiór, Ermitaż, Nowa Kordegarda, Teatr na Wyspie, Stara Pomarańczarnia, Pałac Łazienkowski (zwany Pałacem na Wodzie lub na Wyspie).

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie