Corazzi

Antonio Corazzi (ur. 17 grudnia 1792 w Livorno, zm. 28 kwietnia 1877 we Florencji) - włoski architekt działający w Warszawie w latach 1819-1847, przedstawiciel klasycyzmu.

W 1818 z inspiracji Stanisława Staszica rząd Królestwa Polskiego zwrócił się do rządu toskańskiego o skierowanie do Polski architekta. W związku z tym z początkiem 1819 Corazzi przyjechał do Warszawy.

W swojej twórczości bardzo szybko przystosował się do klimatu architektonicznego Królestwa Polskiego a w szczególności Warszawy.

Twórczość architektoniczna Corazziego w Polsce pokrywa się z zasadniczymi okresami myśli architektonicznej w szkole warszawskiej obejmującymi okres ostatecznego kształtowania się form neoklasycznych oraz interpretacje tych form w epoce romantyzmu.

Corazzi zrealizował w Polsce 50 własnych projektów, z czego 45 w Warszawie, wśród nich kilka projektów urbanistycznych, m.in. regulację placu Teatralnego i Bankowego.

Szczytowym momentem jego twórczości i architektury neoklasycznej w Polsce jest gmach Teatru Wielkiego.

W 1829 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława IV. klasy.

Ważniejsze projekty w Warszawie:
Pałac Towarzystwa Przyjaciół Nauk - Pałac Staszica w Warszawie
Pałac Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji - przebudowa pałacu Mostowskich
Pałac Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu w Warszawie
Pałac Ministrów
Bank Dyskontowy
Teatr Wielki w Warszawie z Salami Redutowymi
Pałac pod Karczochem w Warszawie

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie