Plac Grzybowski

Plac Grzybowski w Warszawie - trójkątny plac położony w Warszawie w dzielnicy Śródmieście, pomiędzy ulicami Twardą i Bagno a Grzybowską i Królewską.

Historia placu sięga XVII wieku, kiedy był on rozstajem dróg prowadzących do Zamku Ujazdowskiego, wsi Służewiec i Starego Miasta. Od połowy XVII w. stał się placem targowym jurydyki nazwanej od nazwiska właściciela Jana Grzybowskiego Grzybowem. W latach 1786 - 87 według projektu Karola Schütza na placu wybudowano ratusz. W budynku ratusza w okresie 1809 - 30 mieściło się więzienie. Po rozbiórce ratusza utworzono na jego miejscu targ zbożowy działający do końca XIX wieku. Po roku 1815 plac obudowano klasycystycznymi kamienicami. Wychodzące z placu ulice również otrzymały jednolitą, klasycystyczną zabudowę. Sam plac od 1830 roku nazywano Rynkiem Grzybowskim.

Wygląd placu nabrał nowego charakteru w drugiej połowie XIX w., gdy po roku 1861 zbudowano kościół Wszystkich Świętych według projektu Henryka Marconiego. Kościół ukończono w roku 1895.

Od roku 1866 na placu istniała tu pętla tramwaju linii konnej, po roku 1908 linii elektrycznej.

Okres międzywojenny nie przyniósł znaczących zmian.

W listopadzie 1940 plac Grzybowski znalazł się w obrębie warszawskiego getta. W marcu 1941 obszar dzielnicy żydowskiej zmniejszono, wyznaczając jego granicę wzdłuż wschodniej pierzei placu. Powojenne plany odbudowy zakładały początkowo odbudowę placu w dawnym kształcie, jednak planów nie zrealizowano. Prowadząca do placu Próżna jest dziś jedyną ulicą na obszarze dawnego getta, która zachowała przedwojenną zabudowę. W latach 2009 - 11 przeprowadzono gruntowną rewaloryzację placu Grzybowskiego. W latach 2011 - 2013 odrestaurowano kamienice przy ul. Próżnej 7 i 9, które zostały przekształcone w budynek biurowy.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie