Plac Bankowy - w latach 1951-1989 plac Dzierżyńskiego - jeden z głównych placów Warszawy.

Powstał w 1825 za czasów Królestwa Polskiego jako plac reprezentacyjny, przy którym mieściły się budynki ważnych instytucji tego państwa. Obecnie plac Bankowy zaczyna się przy skrzyżowaniu alei Solidarności, ulicy Marszałkowskiej i gen. Andersa, natomiast kończy się przy wlocie ulic Senatorskiej i Elektoralnej.

Na placu Bankowym, przy ul. Elektoralnej stoi zaokrąglony budynek dawnej Giełdy i Banku Polskiego. Autorem projektu był Antonio Corazzi. Budynek powstał w 1828 r. W 1830 r. na fasadzie obiektu zainstalowano zegar oraz termograf, pokazujący temperaturę powietrza.

Przed II wojną światową w obecnej zachodniej części placu Bankowego istniała osobna ulica Rymarska, przy której mieścił się Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Pałac powstał w latach 1650-1654. Pierwszym właścicielem obiektu był Jan Leszczyński. W 1825 r. Antonio Corazzi gruntownie przebudował i zmodernizował budynek. W 1830 r. pracował tu Juliusz Słowacki jako aplikant. Obecnie mieści się tu ratusz m. st. Warszawy, znajdują się tu również biura Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego.

Między Bankiem Polskim, a Pałacem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu stoi dawny Pałac Ministra Skarbu również przebudowany w przez Antonia Corazziego. Obecnie przed Pałacem stoi pomnik Juliusza Słowackiego dłuta Edwarda Wittiga.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie