Dworzec Warszawa Wschodnia Osobowa znana jako Dworzec Wschodni to jeden z ważniejszych warszawskich dworców kolejowych.

Położony na warszawskiej linii średnicowej w dzielnicy Praga Północ między ulicami Kijowską a Lubelską.

Pod względem liczby odprawianych pociągów jest głównym dworcem Warszawy. Wszystkie pociągi zatrzymujące się na Dworcu Centralnym i Śródmieściu zatrzymują się również na Dworcu Wschodnim

Powstanie Dworca Wschodniego wiąże się z budową Kolei Warszawsko-Terespolskiej w ramach której w roku 1866 oddano do użytku Dworzec Terespolski. Podczas przebudowy Warszawskiego Węzła Kolejowego rozpoczętej w 1919 dworzec został przebudowany i od 1933 stał się elementem warszawskiej linii średnicowej. W pierwszych dniach września 1939 dworzec był wielokrotnie bombardowany, wielu ewakuujących się mieszkańców Warszawy zostało rannych.

W 1944 dotychczasowy budynek uległ zniszczeniu. Elementem całkowitej przebudowy tego rejonu Pragi po zakończeniu II wojny światowej była przebudowa i modernizacja stacji Warszawa Wschodnia. W jej ramach oddano do użytku w 1969 nowy budynek dworcaz zaprojektowany przez Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka.

W latach 2010-2012 dworzec przeszedł kapitalny remont. Zachowano jedynie pierwotną konstrukcję stalową hali od ul. Kijowskiej. Zainstalowano nowe elewacje szklane, nowe podłogi z kamienia, instalacje techniczne i urządzenia sanitarne. Remontu nie wykonano na peronach. Ich naprawa i przebudowa zaplanowana jest na kolejne lata.

W czasach swojej świetności dworzec kilkakrotnie występował w filmach fabularnych, między innymi: w komedii Tadeusza Chmielewskiego "Nie lubię poniedziałku" z 1971, na dworzec Wschodni przyjeżdżał też teść Stefana Karwowskiego w odcinku "Czterdziestolatka", w hali głównej dworca nakręcono scenę komedii Stanisława Barei pt. "Co mi zrobisz jak mnie złapiesz" z 1978 oraz pierwszy odcinek serialu "Ranczo".

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie