Bazar Różyckiego - bazar w znajdujący się na warszawskiej Pradze Północ.

Założony pod koniec XIX wieku przez Juliana Józefa Różyckiego.

W początkowej fazie rozwoju posiadał siedem zadaszonych kramów, w których znajdowały się wydzielone stanowiska. W kolejnych latach zaczęły powstawać drobne stoiska handlowe w postaci budek, najliczniej zlokalizowane w sąsiedztwie wejść. Przy bramie od strony ul. Targowej znajdował się budyneczek, kiosk w kształcie syfonu, będący symbolem targowiska.

Po odzyskaniu niepodległości, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, bazar zyskał rangę targowiska ogólnowarszawskiego.

Podczas II wojny światowej mieszkańcy Warszawy mogli nabyć tu towary reglamentowane przez Niemców, pochodzące również z niemieckich transportów i magazynów wojskowych. Sprzedawano tu także broń i amunicję, która była skupowana na potrzeby Polskiego Państwa Podziemnego.

Rozwój targowiska nastąpił zaraz po wojnie . W 1945 r. funkcjonowało tu ok. 500 stoisk, straganów i ok. 200 sklepów. W 1950 r. nastąpiło upaństwowienie bazaru, które nie zlikwidowało prywatnego handlu. W latach 60 narodziły się niezrealizowane plany likwidacji bazaru. Spotkały się one z powszechnym sprzeciwem. Pamiątką tamtego okresu jest poszerzona ulica Targowa i przejścia podziemne przy bazarze.

Bazar oraz jego niepowtarzalny folklor został uwieczniony w kilku polskich filmach i serialach TV: 07 zgłoś się, Stawiam na Tolka Banana, Milion za Laurę, Szczęściarz Antoni, Akcja pod Arsenałem.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie