Tężnia solankowa w Konstancinie pod Warszawą uruchomiona została w XX wieku.

Jest zlokalizowana w Parku Zdrojowym. Wchodzi w skład obiektów Uzdrowiska Konstancin - Zdrój.

Została wzniesiona w latach 1974-1979. Obiekt ten jest inhalatorium na wolnym powietrzu, przy czym sam grzybek-inhalator znajduje się wewnątrz zamkniętego kręgu o obwodzie długości 40 metrów i wysokości 6 metrów.

Działanie tężni konstancińskiej polega na rozpylaniu solanki z odwiertu z głębokości 1600 metrów, przy temperaturze 29°C i stężeniu solanki 6,49%. Źródła solanki zostały tu odkryte w 1962 roku.

Zalecany sposób korzystania z tej tężni obejmuje pobyt: bezpośrednio w pobliżu inhalatora - "grzybka": 15-20 minut, w tężni: 30-60 minut, na zewnątrz tężni: 2-3 godziny.

Wstęp w najbliższe otoczenie tężni i do jej wnętrza jest płatny. Na zewnątrz ogrodzenia tężni znajduje się ogólnie dostępny Park Zdrojowy.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie