Marcello Bacciarelli (ur. 16 lutego 1731 w Rzymie, zm. 5 stycznia 1818 w Warszawie), włoski malarz, reprezentant baroku i klasycyzmu.

Od 1766 nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego, wolnomularz, profesor Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1753 został malarzem na dworze drezdeńskim króla polskiego Augusta III. W roku 1764, po śmierci Augusta III, nawiązał kontakt z dworem króla Stanisława Augusta, ale ze względu na wcześniejsze zobowiązania przeniósł się do Warszawy dopiero w 1766 r. Na polecenie króla założył w 1766 na Zamku Królewskim w Warszawie Malarnię Królewską. Dwa lata później Bacciarelli otrzymał szlachectwo polskie. Wkrótce został również generalnym dyrektorem pałaców i królewskich zbiorów sztuki.

W roku 1787 odbył podróż po Włoszech, skąd przywiózł zakupione dla króla cenne dzieła sztuki tworzące wraz z innymi galerię sztuki Stanisława Augusta. Bacciarelli pozostał w Polsce również po abdykacji Stanisława Augusta w 1795 r. Jego dziełem były zniszczone w czasie w II wojny światowej plafony w Zamku Królewskim w salach: wielkiej, marmurowej i dawnej audiencjonalnej. Zostały one zrekonstruowane na podstawie szkiców mistrza. Zniszczeniu uległ także do dziś niezrekonstruowany dawny plafon w Sali Salomona w Łazienkach Królewskich. Trzy szkice malarskie wykonane do Sali Salomona zaginęły w czasie okupacji hitlerowskiej. W styczniu 2013 roku policji udało się odzyskać dwa z nich - Ofiarę Salomona i Poświęcenie Świątyni. Bacciarelli wykonał szereg scen z historii Polski oraz poczet królów polskich do pokoju marmurowego Zamku Królewskiego w Warszawie. Najbardziej jednak interesowało go malarstwo portretowe. Namalował ponad trzydzieści portretów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Sportretował również członków najbliższej rodziny królewskiej oraz wielu przedstawicieli polskiej arystokracji.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie