Jan Kiliński - jeden z pułkowników powstania kościuszkowskiego, uczestnik spisków powstańczych. Należał do Rady Miasta Warszawy, pamiętnikarz, z zawodu szewc.

Jan Kiliński urodził się w 1760 roku, w Trzemesznie w Wielkopolsce. Do Warszawy przybył w roku 1780 i osiem lat później uzyskał tytuł mistrza szewskiego. W latach 1792-1793 wybrany radnym Warszawy. W dniach 17 i 18 kwietnia 1794, stanął na czele insurekcji warszawskiej. Po dwóch dniach walk z garnizonem rosyjskim, dowodzonym przez Osipa Igelströma, oswobodzono stolicę. 19 kwietnia insurekcja przyłączyła się do powstania kościuszkowskiego i uznała Kościuszkę za Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej. Wkrótce został zastępcą radcy Rady Najwyższej Narodowej. 28 czerwca 1794 roku Kiliński wysłał oddziały z Warszawy na front. 2 lipca 1794 został mianowany przez Kościuszkę pułkownikiem milicji mazowieckiej. Zorganizował 20 Regiment Pieszy Koronny, który bronił Warszawy przed oddziałami pruskimi. Pod koniec powstania wysłany do Poznania, gdzie został pojmany przez Prusaków i wydany Rosjanom. Po wyjściu z więzienia w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu w 1796 zamieszkał w Wilnie, gdzie brał udział w konspiracji za co został ponownie pojmany i wywieziony w głąb Rosji. Po powrocie z niewoli w roku 1798 prowadził warsztat szewski, nie angażując się w życie publiczne. Wyjątkiem było objęcie funkcji radnego Warszawy w okresie Księstwa Warszawskiego.
Był internowany podczas okupacji austriackiej w roku 1809 i rosyjskiej w 1813. W Królestwie Polskim uzyskał emeryturę wojskową. Pisał pamiętniki, wydane pośmiertnie w dwóch tomach w latach 1830 lub 1831 oraz 1899. Zmarł 28 stycznia roku 1819. Został pochowany pod kościołem na warszawskich Powązkach, lecz jego mogiła została zniszczona w czasie przebudowy kościoła.

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie