Ulica Targowa - ulica w Warszawie na Pradze Północ oraz częściowo na Pradze Południe.

Historia ulicy sięga przełomu XII i XIII, kiedy stanowiła wschodnie ramię wielkiego targowiska jakie odbywało się we wsi Targowe Wielkie. Stąd wywodzi się jej nazwa nadana w 1791 r.

W końcu XVIII w. przy Targowej istniało 71 domów drewnianych oraz 1 dom murowany. Należała wtedy do najludniejszych ulic Warszawy. W czasie Insurekcji Kościuszkowskiej, po wkroczeniu do Pragi wojska rosyjskie spaliły część zabudowań. W 1808 wyburzono kolejne domy, głównie po zachodniej stronie ulicy. Dalszy rozwój ulicy skutecznie wstrzymał rozkaz Napoleona, który zakazał budowania murowanych domów na przedpolu przyczółka praskiego. Zburzono wówczas ratusz praski oraz ratusz skaryszewski.

Przez cały XIX ulica stanowiła centrum Pragi. Lata 60. to czas wzmożonego rozwoju i przebudowy. W 1866 przeprowadzono tory dla tramwaju konnego. Jeszcze w 1880 na ulicy kwitło targowisko. Przeważał handel hurtowy, który zaopatrywał targi miejskie. Po likwidacji targowiska na jego miejscu urządzono skwery i ułożono chodniki. W 1909 tramwaj konny zastąpiono elektrycznym.

W 1916 do Targowej przyłączono ulicę Wołową. W latach 1926-1928 wybudowano budynek Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych. W 1928 wzniesiono wiadukt Kolei Średnicowej.

Po II wojnie światowej ulica Targowa jako stosunkowo mało zniszczona stała się główną siedzibą władz miasta. Przeprowadzono przez nią pierwszą powojenną linię tramwajową. Swoją siedzibę znalazło tu również Polskie Radio, "Życie Warszawy" oraz Rząd Tymczasowy wraz z większością resortów (w gmachu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych).

AVERBIS - Przewodnik po Warszawie